[TOP 100] Od Chicago po Hildesheim – wielki ranking zarobków w historii Players Championship!

Wprawdzie “Playersy” cieszą się bogatą historią, ale to, co dziś nazywamy ProTourem, zostało zainaugurowane jeszcze wcześniej, bo w 2002 roku. Wtedy to PDC zorganizowała cztery turnieje kwalifikacyjne do UK Open – wszystkie na terenie Wielkiej Brytanii. Przyjmuje się, że sam cykl Players Championship wystartował w 2003, gdy w Winter Gardens rozegrano jednodniowy memoriał ku czci zmarłego działacza federacji – Bobby’ego Bourne’a. Zwycięzcą został Phil Taylor, który w finale pokonał Johna Parta 7:2 i zgarnął główną nagrodę w wysokości trzech tysięcy funtów.

Skromnie, ale do przodu

O kalendarzowym rozmachu, który znamy z dzisiejszego ProTouru, nie było jednak mowy – w 2003 nie odbył się bowiem żaden inny turniej z cyklu Players Championship, zaś w kolejnym roku rozegrano ich pięć. Poza owym memoriałem w Blackpool, darterzy udali się do Walii, Irlandii, Holandii i Szkocji. Do końca 2008 cykl zdążył jednak przybrać znane z obecnych czasów rozmiary – wówczas odbyło się 31 imprez. Rosła liczba eventów, rosły też stawki.

W 2004 pula nagród w każdych zawodach wynosiła 19 600 funtów. 400 funtów (do uzupełnienia równej sumy) stanowiło bonus za 9-dartera, który działał w formie kumulacji – stawka rosła aż do momentu, w którym ktoś zdołał zanotować perfekcyjnego lega. Z bonusu raz na zawsze zrezygnowano w 2013, gdy pula za turniej dobiła do okrągłych 50 tysięcy. Obecnie kwota jest dwuipółkrotnie większa.

Co jeszcze może zwracać uwagę przy okazji dawnych podłogówek, to… lokalizacje. O ile granie w Irlandii, Szkocji, Walii, Belgii czy Holandii nie wydaje się czymś szczególnie nietypowym, tak do 2010 w kalendarzu obecny był Gibraltar, a w 2011 czy 2012 grano nawet w Hiszpanii. Ba! Do 2011 podłogówki aż 21 razy opuściły Europę. Kierunki: USA, Kanada i Australia. Ktoś mógłby zapytać: po co właściwie rozgrywać ProTour w Stanach Zjednoczonych? Cóż, z dzisiejszej perspektywy nie ma to wielkiego sensu, ale wówczas – gdy nie istniały karty PDC, nie istniał cykl World Series, a w “Playersach” potrafiło brać udział ponad 170 zawodników (w tym “lokalsi”) – perspektywa mogła być inna. Skutek nieco odmiennego charakteru tych turniejów jest taki, że do dziś, przez całą historię cyklu, przewinęło się prawie 2 900 darterów.

PDC Players Championship – pule nagród

* Z wyjątkiem PC22, PC23 i PC24, które rozegrano w Australii oraz Kanadzie. Wówczas pula wyniosła £21 600, z czego £5 000 przypadało zwycięzcy.

Zarobki, rankingi i drobne problemy

Mamy pule nagród, wiemy też, jakie kwoty przypadały za osiąganie poszczególnych rund, więc możemy pójść o krok dalej – wystarczy tylko zebrać wszystkie wyniki w historii “Playersów” i będziemy w stanie łatwo policzyć, kto ile zarobił na przestrzeni całego cyklu. Ale… czy to jest w ogóle wykonalne?

Odpowiedź brzmi: zasadniczo tak. Mimo że cykl ruszył w 2003, pełne wyniki niemal wszystkich 495 turniejów zachowały się zaskakująco dobrze i można je odnaleźć w darterskich bazach danych (w tym przypadku – głównie dartsdatabase.co.uk, lecz komplet źródeł znajduje się na końcu artykułu). Warto mieć jednak na uwadze, że żadna baza nie jest idealna – wyliczone kwoty mogą nieznacznie różnić się od rzeczywistych, zwłaszcza w przypadku graczy, którzy rywalizowali w bardziej odległych czasach. Różnice nie powinny jednak przekraczać kilkuset funtów lub – w skrajnych przypadkach – kilku tysięcy.

Zestawienie 100 graczy o najwyższych zarobkach w turniejach Players Championship znajduje się poniżej. Tabela uwzględnia także bonusy za dziewiąte lotki. Kwoty są kwotami brutto.

PDC Players Championship – TOP 100 pod względem zarobków

(Okres: 26.07.2003 – 18.03.2025)

Poz.	Zawodnik	Mecze	Tytuły	Zarobki [£]
1	Michael van Gerwen	1113	36	615 100
2	Gary Anderson	1048	30	595 850
3	Peter Wright	1254	22	588 800
4	Dave Chisnall	1102	18	570 500
5	James Wade	1318	18	555 025
6	Gerwyn Price	735	18	477 250
7	Ian White	1067	10	450 300
8	Michael Smith	1033	11	435 775
9	Brendan Dolan	1082	9	382 000
10	Adrian Lewis	1057	12	381 925
—	———	—	—	——
11	Joe Cullen	956	8	370 875
12	Stephen Bunting	797	2	363 250
13	Jonny Clayton	707	6	351 750
14	Simon Whitlock	961	12	342 050
15	Rob Cross	609	1	338 500
16	Daryl Gurney	800	2	329 250
17	Ryan Searle	564	6	328 750
18	Chris Dobey	652	6	328 250
19	Phil Taylor	529	45	327 975
20	Damon Heta	495	7	324 000
21	Mervyn King	1107	6	308 700
22	Raymond van Barneveld	784	10	297 225
23	Steve Beaton	1235	2	295 025
24	Danny Noppert	586	5	294 250
25	Kim Huybrechts	887	2	293 350
26	Krzysztof Ratajski	540	7	292 700
27	Dirk van Duijvenbode	618	6	290 700
28	Vincent van der Voort	1184	3	283 050
29	Luke Humphries	483	4	271 750
30	Mensur Suljović	739	2	260 300
—	———	—	—	——
31	Nathan Aspinall	544	5	257 000
32	Ross Smith	648	4	256 100
33	Robert Thornton	846	8	248 925
34	Jose de Sousa	487	5	241 700
35	Jermaine Wattimena	633	0	231 000
36	Justin Pipe	799	5	216 325
37	Andrew Gilding	642	0	215 150
38	Jelle Klaasen	924	3	205 475
39	Dimitri van den Bergh	555	3	209 000
40	Gabriel Clemens	511	0	207 075
41	Ryan Joyce	473	2	206 000
42	Martin Schindler	504	1	200 000
43	Josh Rock	276	3	193 750
44	William O’Connor	711	1	186 000
45	Ricky Evans	610	0	184 500
46	Ronnie Baxter	835	9	182 425
47	Terry Jenkins	750	6	177 475
48	Colin Lloyd	708	10	177 250
49	Jamie Caven	727	6	175 775
50	Mike De Decker	432	1	174 250
51	Mickey Mansell	671	1	171 050
52	Keegan Brown	582	2	170 350
53	John Henderson	674	0	165 300
54	Callan Rydz	360	3	165 000
55	Wes Newton	749	5	156 100
56	Darren Webster	661	1	153 400
57	Andy Hamilton	846	1	156 250
58	Luke Woodhouse	462	0	152 000
59	Jeffrey de Zwaan	476	2	150 250
60	Mark Walsh	773	4	149 500
—	———	—	—	——
61	Madars Razma	426	0	145 000
62	Wayne Jones	863	0	139 850
63	Gian van Veen	223	1	139 250
64	Alan Tabern	814	3	138 425
65	Ritchie Edhouse	410	0	134 750
65	Mark Webster	665	1	134 750
67	Kevin Painter	815	0	133 775
68	Benito van de Pas	387	3	133 500
69	Steve Lennon	447	0	129 250
70	Cameron Menzies	251	1	128 750
71	Rowby-John Rodriguez	494	0	128 250
72	Ryan Meikle	440	0	127 000
73	James Wilson	428	0	125 750
74	Paul Nicholson	540	4	124 400
75	Andy Boulton	442	0	123 000
76	Christian Kist	377	0	118 500
77	Josh Payne	471	2	117 000
77	Jamie Hughes	349	0	117 000
79	Steve West	464	0	116 950
80	Kevin Doets	277	0	113 500
81	Niels Zonneveld	341	0	113 250
82	Colin Osborne	638	4	110 450
83	Ron Meulenkamp	431	0	106 775
84	Andy Smith	612	4	105 725
85	Joe Murnan	480	1	104 600
86	Kyle Anderson	318	1	101 500
87	Alan Soutar	254	1	100 500
88	Max Hopp	361	1	99 250
89	Martin Lukeman	261	0	98 500
90	Richie Burnett	548	1	97 625
91	Dennis Priestley	407	8	96 425
92	Devon Petersen	444	0	94 900
93	Maik Kuivenhoven	322	0	92 250
94	Scott Williams	211	1	91 000
95	Stephen Burton	299	0	90 750
96	Mark Dudbridge	635	1	90 700
97	John Part	551	5	89 850
98	Glen Durrant	233	2	89 250
98	Denis Ovens	577	2	89 250
100	Andy Jenkins	601	0	88 525
—	———	—	—	——
123	Radek Szagański	184	1	70 500
158	Krzysztof Kciuk	171	0	43 750
243	Tytus Kanik	95	0	19 000
292	Sebastian Białecki	26	0	11 500

O ile w ścisłej czołówce nie ma wielkich zaskoczeń (choć można było się spodziewać większej przewagi Michaela van Gerwena, a i Ian White jest już nieco zapomniany), odrobinę dziwić może pozycja Phila Taylora – 45 tytułów i zaledwie 19. miejsce. The Power zdecydowanie wyprzedził swoją epokę, ale w ostatnich latach kariery – gdy nagrody rosły – w turniejach podłogowych pojawiał się coraz rzadziej. Dość powiedzieć, że owe 45 trofeów zgarnął na przestrzeni… 101 występów.

Co zaś cieszy, to pozycja Krzysztofa Ratajskiego. Zestawienie pokazuje, że Polak odegrał istotną rolę w historii cyklu, choć ma za sobą znacznie mniej meczów niż rekordziści.

Do stworzenia rankingu posłużono się następującymi źródłami:

• dartsdatabase.co.uk (historyczne wyniki, pule nagród),
• Wikipedia (angielska i niemiecka – historyczne kalendarze cyklu PC, pule nagród),
• Mastercaller (baza zawodników, historyczne wyniki, pule nagród, dziewiąte lotki),
• DartConnect (wyniki od 2018 r.),
• dartsrankings.com, dartn.de (rankingi roczne cyklu PC),
• PDC.TV (archiwalne artykuły),
• PDPA (dziewiąte lotki),

Tomek Przyborowski