“Nie chcę wracać do PDC”. Sylwetki rywali Kciuka w Modus Super Series

Jeśli chodzi o grupę A, to jest ona naszpikowana niemałymi trudnościami. Polak otrzyma zestaw doświadczonych zawodników, którzy mają bogatą przeszłość w PDC i nie tylko. Z każdym z nich zagra po trzy razy.

Wayne Jones (Anglia, 59 l.)

Największe sukcesy: półfinalista MŚ PDC (2006), finalista mistrzostw Europy (2010), finalista World Masters (1999)

Jeszcze trzy lata temu posiadał kartę PDC. Co prawda zdobywając ją ponownie, najlepsze czasy miał już za sobą, ale zasług nie sposób mu odmówić. Karierę zaczynał jeszcze pod koniec lat osiemdziesiątych, ale największe osiągnięcia przypadły na przełom wieków. W 1990 roku pokazał się szerszej publiczności po raz pierwszy, gdy przegrał finał British Open z Alanem Warrinerem. W PDC był w półfinale mistrzostw świata, a także finale mistrzostw Europy. Mecz o trofeum przegrał z Philem Taylorem. W 2017 roku był najlepszym zawodnikiem Challenge Touru, gdzie zgarnął trzy tytuły.

Do 2021 roku był jednym z trzech darterów – obok Jamesa Wade’a i Steve’a Beatona, którzy brali udział we wszystkich edycjach UK Open. W 2021 roku rozegrał jednak jak do tej pory ostatni swój turniej w Minehead i przerwał tę imponującą serię. W tym samym sezonie rzucił swoją jedyną dziewiątą lotkę w PDC – w turnieju Players Championship przeciwko Gerwynowi Price’owi.

Richie Howson (Anglia, 58 l.)

Największe sukcesy: wicemistrz świata seniorów (2023), triumfator turnieju Champion of Champions WSDT (2024)

Nietypowy przypadek zawodnika, który osiągał coraz więcej wraz z upływem lat. W 2012 roku już w pierwszym dniu rywalizacji w Q-Schoolu zdołał wygrać kartę. Przez dwa lata był uczestnikiem ProTouru, ale nie osiągnął zbyt wiele. Przepustkę do elity stracił i od tamtej pory już jej nie odzyskał. Próbował sił w Challenge Tourze, ale poza ćwierćfinał nigdy nie udawało mu się przejść. W 2020 roku zrezygnował z marzeń o dalszej grze w PDC.

Otworzyły się za to inne drzwi – tour seniorski. W federacji WSDT (World Seniors Darts Tour) został wicemistrzem świata, a w tym roku wzniósł pierwszy puchar za triumf w Champion of Champions.

Urodził się i mieszka w Londynie. Jest ogromnym kibicem sportu. Wspiera West Ham United (kolory koszulki darterskiej i wzór nieprzypadkowe), ale także interesuje się snookerem, w którego również gra. W wolnych chwilach wędkuje.

Steve West (Anglia, 49 l.)

Największe sukcesy: ćwierćfinalista UK Open (2018), ćwierćfinalista mistrzostw Europy (2018, 2020)

Jak sam przyznaje, czuje się jednym z lepszych zawodników, jacy kiedykolwiek weszli na scenę Modusa… i nie tylko. – Wierzę w to, także jeśli chodzi o scenę PDC. Nie określam się najlepszym w historii, ale wiem, co czuję… – powiedział w lipcu tego roku. Kartę stracił po mistrzostwach świata 2023. Zapowiedział powrót na Q-School, choć nie po to, aby ją odzyskać. – Chcę zobaczyć jak wyglądam na tle moich planów. Określić, co jeszcze potrafię i jeśli coś umiem, to dać z siebie wszystko w tourze seniorskim – dodał.

Skąd ta niechęć do PDC? – Nie chcę tam wracać. Znalazłem się w bardzo trudnej sytuacji, będąc tam i gdybym nie poznał Michelle [żony, red.], to może nawet byśmy nie rozmawiali. Jeśli musisz trafiać podwójne, codziennie wygrywać mecze, aby zapłacić za ubezpieczenie auta, rachunek telefoniczny, hipotekę… To okropna sytuacja, w której możesz się znaleźć. [Jeśli wygram kartę, to] odrzucę ją. Na 100% – stwierdził West.

Niedawno przeszedł operację biodra i nadal jest gotowy rywalizować, ale na innym gruncie. Sam wspomniał o tourze seniorskim, ale pojawia się także w rozgrywkach Modusa. Tam dwukrotnie był w stanie rzucać dziewiątą lotkę – raz nawet przeciwko Luke’owi Littlerowi.

Barry Copeland (Irlandia Północna, 51 l.)

Największe sukcesy: brązowy medalista WDF Europe Cup w drużynie (2014), triumfator Welsh Classic (2022), finalista World Masters (2022)

Daddy, bo tak często nazywany jest Copeland, podobnie jak Krzysztof Kciuk zadebiutuje w cyklu Modus Super Series. Trudno jednak powiedzieć, aby brakowało mu doświadczenia. Na “powierzchnię” wypłynął w 2010 roku, gdy robił furorę w lokalnych rozgrywkach. Wtedy zadebiutował w drużynie Irlandii Północnej podczas WDF Europe Cup.

W tych rozgrywkach sukces odniósł dopiero cztery lata później. Razem z drużyną sięgnął po brąz. Z Colinem McGarrym dotarł także do ćwierćfinału debli, gdzie parę północnoirlandzką pokonali… James Wilson i Glen Durrant. Indywidualnie rozkwitł dość niedawno. W 2022 roku wygrał pierwszy turniej WDF – w Walii. W zeszłym sezonie dorzucił jeszcze triumf w Isle of Man Masters. Przez to zagrał w mistrzostwach świata, gdzie jednak zdołał zagrać tylko jeden mecz – z Jonnym Tatą (2:3).

Johann Brouwer (Holandia, 32 l.)

Największe sukcesy: brązowy medal 4 Nations Tournament 2024

Najmłodszy i najbardziej anonimowy z zawodników, którzy wystąpią w grupie A. Dostał się do rozgrywek za pośrednictwem turniejów ADC Europe. Zadebiutował w Modus Super Series już w maju, gdzie grał m.in. z Ronem Meulenkampem i Joe Murnanem.

Pochodzi z Urk – miejsca, gdzie mieszkańcy posługują się jednym z najstarszych i najbardziej charakterystycznych dialektów języka niderlandzkiego. Z tego miasta pochodzi także inny z dobrze znanych darterów – Geert Nentjes.

Brouwer poza dartem jest dyrektorem operacyjnym w jednej z firm zajmującej się produkcją wykładzin.