Wade – Ratajski: odcinek numer dwa

Naturalnie nasuwa się pytanie, czy przez ten miesiąc coś się w ogóle zmieniło. Można by pomyśleć, że całkiem sporo – w końcu Wade to świeżo upieczony finalista mistrzostw Europy. Co więcej, jeszcze do niedawna jego udział w tegorocznym Grand Slamie był bardzo wątpliwy, a sam Anglik miał zaliczyć efektowny zjazd w światowym rankingu. Tymczasem The Machine przyjeżdża do Wolverhampton jako rankingowa “czternastka”, na rozkładzie której w ostatnich tygodniach znalazło się kilka bardzo mocnych nazwisk – w tym Humphries, Bunting czy van Veen. Na Wrighta zabrakło już mocy, ale trzykrotny mistrz UK Open ponownie zaznaczył swoją przynależność do darterskiej czołówki. – Już nie tylko stoję – teraz wręcz zaczynam się wspinać! – napisał w swojej kolumnie na portalu Daily Mail, nawiązując do słów piosenki Eltona Johna.

Choć mało kto byłby w stanie przewidzieć tak dobry wynik Anglika w Dortmundzie, w tym wszystkim nie należy też popadać w skrajność. To, że Wade potrafi grać, było jasne już wcześniej. W obecnych realiach każdy gracz szerokiej czołówki może sprawić niespodziankę na przestrzeni kilku meczów – a tym bardziej może tego dokonać jedenastokrotny triumfator turniejów telewizyjnych. To też nie jest tak, że Anglik nagle zaczął grać wielkiego darta – nawet w mistrzostwach Europy miał przecież swoje problemy, a poza meczem z Humphriesem nie zagrał niczego niespotykanego w darterskich realiach. The Machine skończył turniej na średniej 92,5. Złośliwi powiedzieliby, że w Dortmundzie oglądaliśmy typowego Jamesa Wade’a – eksperta od “przepychania” meczów na 93-punktowej średniej. Byłoby to spore uproszczenie, choć łatwo dostrzec w nim element prawdy.

W kontekście formy, Krzysztof Ratajski pozostaje większą niewiadomą. Gdyby spojrzeć tylko na wyniki turniejów podłogowych po mistrzostwach Europy, można by stwierdzić, że przed Grand Slamem nie mamy większych powodów do optymizmu – druga i trzecia runda, w tym porażki z Meulenkampem i Waitesem, wielkiego respektu jeszcze nie wzbudzają. Sprawa wygląda inaczej, jeśli do równania dołoży się średnie – na pięć meczów, Ratajski trzykrotnie zagrał na trzycyfrowym wyniku. Pech chciał, że Meulenkampowi trafił się mecz życia (dosłownie – tak wysoką średnią osiągnął poprzednio… trzy lata temu), a Waites wykorzystał wszystkie nadarzające się okazje.

Ten sezon przyzwyczaił, że po najlepszym polskim graczu można spodziewać się wszystkiego. Dobra gra tydzień wstecz może być symptomem nadchodzącego kryzysu, a spadek formy może zwiastować wygraną w najbliższym turnieju. Cieszyć może jednak solidna postawa Ratajskiego na scenie. Być może Polish Eagle nie jest już tak regularny w Pro Tourze jak trzy lata temu, ale przynajmniej gdzieś zatarła się różnica między sceną, a podłogą.

Minimalnym faworytem dzisiejszego starcia wydaje się Wade. Choć Anglik jest wyraźnie słabszy pod względem czystej punktacji, jego najmocniejszą bronią jest gra na podwójnych – w tym elemencie gry Ratajski wypada o dwie klasy gorzej. The Machine wygrał co prawda większość pojedynków bezpośrednich (bilans 5-3), ale trzy ostatnie spotkania padły łupem Polaka. Choć Wade przoduje pod względem zgromadzonych w tym sezonie zarobków, to jeszcze nie zdołał wygrać żadnego turnieju – w przeciwieństwie do Ratajskiego, który ma na swoim koncie dwa tytuły. Na korzyść Anglika gra doświadczenie – 40-latek aż trzykrotnie meldował się w finale Grand Slamu.

Krzysztof Ratajski vs James Wade (2023)

Źródło: Darts Orakel

Spotkanie będzie kluczowe z perspektywy walki o wyjście z grupy. Przy założeniu, że Michael Smith jest faworytem do zajęcia pierwszego miejsca, a Nathan Girvan to kandydat do przyjęcia roli outsidera, gra o drugie miejsce powinna rozstrzygnąć się między Wade’em, a Ratajskim. Pojedynek otworzy zarówno wieczorną sesję, jak i zmagania w grupie A.

Grand Slam of Darts 2023 – faza grupowa

🇵🇱 Krzysztof Ratajski – 🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿 James Wade

Początek meczu: sobota (11.11), ok. godz. 20:10

Lokalizacja: WV Active Aldersley, Wolverhampton

Transmisja: Viaplay / PDC.TV

Kursy na BETFAN: https://betfan.pl/sg/d6ya3hncmv

Tomek Przyborowski