Ale… czy na pewno słusznie? Wprawdzie kiedy padł ten drugi cytat, był już albo późny 2021, albo nawet 2022 rok (a kiedy padł pierwszy – nie mam pojęcia, ale tamten i tak okazał się szczerą prawdą). Co za tym idzie – gdy słowa o owych podwójnych zostały wypowiedziane, Ratajski na pewno nie był specem od ich trafiania. Wówczas przechodził raczej przez pierwszą część okresu, w którym punktacja działała rewelacyjnie, a wykańczanie odbiegało od standardów gracza z drugiej dziesiątki rankingu światowego.

Czy to oznacza, że komentator nie wiedział o czym mówi? Nic z tych rzeczy! Nie jest przecież tak, że Ratajski od zawsze cierpiał na braki w wykończeniu. Wręcz przeciwnie – kiedyś rzeczywiście był pod tym względem… jednym z najlepszych.

Na potwierdzenie dane z Darts Orakel. Proszę sobie wyobrazić, że w sezonie 2020 najlepszy polski darter znalazł się na siódmym miejscu na świecie pod względem procentu udanych checkoutów – wówczas zamknął ponad 41% wartości, które dało się skończyć. W sezonie 2019 zajął pod tym względem 20. lokatę, a w sezonie 2018 – 21.

Same udane checkouty nie są może najlepszą miarą z uwagi na korelację z mocą na punktacji, ale mocna punktacja i tak wszystkiego nie załatwi. Mocną punktację Ratajski miał też w 2023 roku, a w owej klasyfikacji zajął już 92. miejsce – tuż za Richie’em Howsonem i 11 lokat za Sebastianem Białeckim.

Ten przydługi wstęp ma na celu podkreślenie jednego: obrazek Polskiego Orła walczącego z wykańczaniem legów nie jest odwieczną oczywistością, a raczej problemem ostatnich sezonów. Co za tym idzie – nie ma powodu, by karta kiedyś się nie odwróciła.

I kto wie – być może odwraca się właśnie teraz.

 

Początek napawa optymizmem

Dowody? Proszę bardzo. Analiza skuteczności na podwójnych – taka jak w transmisjach telewizyjnych, że dany gracz trafił sześć z piętnastu – ogranicza się oczywiście tylko do meczów transmitowanych, a tych przez dwa miesiące było raczej niewiele. Ale możemy ugryźć temat od innej strony: sprawdzić skuteczność zamykania niskich, “jednolotkowych” wartości, które widniały na liczniku przy podchodzeniu do tarczy.

Co się okazuje: od początku sezonu Ratajski dokładnie 100 razy zmierzył się z wartością, którą dało się skończyć w jednym rzucie (np. 2, 8, 32, 38 czy nawet 26). Ze 100 prób sukcesem zakończyło się 81, co daje też 81% skuteczności. Lepszego wyniku nie osiąga na razie… żaden z graczy Premier League.

Polak sklasyfikowany jest na dziewiątym miejscu w tourze i przebija ogólną średnią o prawie dziewięć punktów procentowych. Wyprzedzają go nieoczywiści zawodnicy, którzy jednak swoje wyniki osiągnęli na przestrzeni znacznie skromniejszej liczby podejść.

 

% checkoutów jednolotkowych (parzyste wartości <= 40)

Poz.	Zawodnik	Prób	Skuteczność
1	Danny Noppert	67	88,1%
2	Gian van Veen	48	87,5%
3	Luke Woodhouse	46	84,8%
4	Jelle Klaasen	49	83,7%
5	Martin Lukeman	59	83,1%
6	Matthew Dennant	62	82,3%
7	Wesley Plaisier	55	81,8%
8	Madars Razma	49	81,6%
9	Krzysztof Ratajski	100	81,0%
10	Justin Hood	60	80,0%
10	Martin Schindler	60	80,0%
12	Dom Taylor	55	80,0%
12	Wessel Nijman	55	80,0%
14	Cam Crabtree	69	79,7%
15	Andy Baetens	49	79,6%
——	————	——	———
19	Luke Humphries	125	77,6%
28	Gerwyn Price	117	76,1%
31	Chris Dobey	110	75,5%
36	Rob Cross	123	74,8%
40	Stephen Bunting	88	73,9%
50	Luke Littler	105	72,4%
55	Radek Szagański	49	71,4%
60	Nathan Aspinall	71	70,4%
69	Michael van Gerwen	53	66,0%
78	Sebastian Białecki	68	60,3%
79 (ost.)	Joe Cullen	64	59,4%
	CAŁY GŁÓWNY TOUR	7512	72,3%

Dot. wszystkich zawodników z rozgrywek głównego touru w sezonie 2025, którzy zanotowali min. 45 podejść do tarczy z jednolotkową wartością na liczniku.
Tytus Kanik – 34 próby, 61,8% (nieuwzględniony z powodu przyjętych kryteriów).
Ryan Meikle – 37 prób, 91,9% (nieuwzględniony z powodu przyjętych kryteriów).
Średnia całego touru obejmuje wszystkie próby, także graczy nieuwzględnionych w zestawieniu.
Hierarchia: % skuteczności, liczba prób.
Opracowanie: własne. Źródło danych meczowych: Darts for Windows, DartConnect.

 

Ktoś mógłby jednak powiedzieć, że “jednolotkowe” checkouty wcale nie wyczerpują tematu. Co jeśli zawodnik ma na liczniku – dajmy na to – 41 punktów? Albo 23? Albo nawet 17? Wtedy zapewne także dostanie dwie lotki na podwójnej. I to jest szczera prawda – tę kwestię także musimy sprawdzić, jeśli chcemy otrzymać rzetelny obraz sytuacji.

Na szczęście i pod względem niskich, “dwulotkowych” checkoutów nie ma powodów do zmartwień. Tu liczebności prób są nieco mniejsze, ale Ratajski nadal utrzymuje się w szerokiej czołówce, zajmując 14. miejsce. 71,4% to ponownie wynik wyraźnie wyższy od średniej osiąganej w tourze.

Przy okazji – warto zerknąć też na rezultat Radka Szagańskiego.

 

% niskich checkoutów dwulotkowych (nieparzyste wartości < 40 + wartości 41-60)

Poz.	Zawodnik	Prób	Skuteczność
1	Cam Crabtree	26	80,8%
2	Wessel Nijman	29	79,3%
3	Jelle Klaasen	27	77,8%
4	James Hurrell	26	76,9%
5	Alan Soutar	30	76,7%
6	Gerwyn Price	56	75,0%
7	Haupai Puha	28	75,0%
8	Luke Humphries	51	74,5%
9	Radek Szagański	30	73,3%
9	William Borland	30	73,3%
11	Stephen Bunting	40	72,5%
12	Dylan Slevin	25	72,0%
13	Gian van Veen	42	71,4%
14	Krzysztof Ratajski	35	71,4%
15	Niels Zonneveld	34	70,6%
——	————	——	———
22	Luke Littler	78	66,7%
28	Nathan Aspinall	52	65,4%
34	Chris Dobey	48	62,0%
48	Rob Cross	37	56,8%
60 (ost.)	Maximilian Czerwinski	25	44,0%
	CAŁY GŁÓWNY TOUR	3448	62,0%

Dot. wszystkich zawodników z rozgrywek głównego touru w sezonie 2025, którzy zanotowali min. 25 podejść do tarczy z niską, dwulotkową wartością na liczniku.
Tytus Kanik – 14 prób, 50,0% (nieuwzględniony z powodu przyjętych kryteriów).
Sebastian Białecki – 20 prób, 45,0% (nieuwzględniony z powodu przyjętych kryteriów).
Robert Grundy – 12 prób, 100,0% (nieuwzględniony z powodu przyjętych kryteriów).
Richard Veenstra  – 23 próby, 82,6% (nieuwzględniony z powodu przyjętych kryteriów).
Michael van Gerwen – 20 prób, 65,0% (nieuwzględniony z powodu przyjętych kryteriów).
Średnia całego touru obejmuje wszystkie próby, także graczy nieuwzględnionych w zestawieniu.
Hierarchia: % skuteczności, liczba prób.
Opracowanie: własne. Źródło danych meczowych: Darts for Windows, DartConnect.

 

A co by było, gdyby połączyć obie tabele? Otóż… byłoby jeszcze lepiej! W rankingu skuteczności na wszystkich checkoutach do 60 punktów – i tych jedno-, i dwulotkowych – Polak sklasyfikowany jest na ósmej pozycji, ponownie wyprzedzając wszystkich uczestników Premier League.

Inna sprawa, że niektórych z nich – na przykład Michaela van Gerwena – wyprzedzić wręcz wypada.

 

Ogólny % niskich checkoutów (wartości <= 60)

Poz.	Zawodnik	Prób	Skuteczność
1	Ryan Meikle	59	84,8%
2	Danny Noppert	91	83,5%
3	Jelle Klaasen	76	81,6%
4	Cam Crabtree	95	80,0%
5	Gian van Veen	90	80,0%
6	Wessel Nijman	84	79,8%
7	Ryan Joyce	73	79,5%
8	Krzysztof Ratajski	135	78,5%
9	Richard Veenstra	82	76,8%
10	Luke Humphries	176	76,7%
11	Haupai Puha	88	76,1%
12	Brendan Dolan	62	75,8%
13	Gerwyn Price	173	75,7%
14	Martin Lukeman	88	75,0%
15	Christian Kist	60	75,0%
——	————	——	————
23	Stephen Bunting	128	73,4%
33	Radek Szagański	79	72,2%
38	Chris Dobey	158	71,5%
44	Rob Cross	160	70,6%
52	Luke Littler	183	70,0%
62	Nathan Aspinall	123	68,3%
82	Michael van Gerwen	73	65,8%
112	Sebastian Białecki	88	56,8%
113 (ost.)	Maximilian Czerwinski	62	53,2%
	CAŁY GŁÓWNY TOUR	10960	69,0%

Dot. wszystkich zawodników z rozgrywek głównego touru w sezonie 2025, którzy zanotowali min. 50 podejść do tarczy z niską wartością na liczniku.
Tytus Kanik – 48 prób, 58,3% (nieuwzględniony z powodu przyjętych kryteriów).
Średnia całego touru obejmuje wszystkie próby, także graczy nieuwzględnionych w zestawieniu.
Hierarchia: % skuteczności, liczba prób.
Opracowanie: własne. Źródło danych meczowych: Darts for Windows, DartConnect.

 

A tak – dla pełnego obrazu – wygląda porównanie trzech przytoczonych wyników z wynikami osiągniętymi w poprzednim sezonie. Ponownie: na razie progres widać jak na dłoni.

 

Ratajski i niskie zamknięcia: 2024 vs 2025

Kategoria	% skuteczności (2024)	% skuteczności (2025)
Jednolotkowe (parzyste <= 40)	74,3%	81,0% ✅
Dwulotkowe (nieparzyste < 40 oraz 41-60)	59,1%	71,4% ✅
Wszystkie niskie (<= 60)	69,5%	78,5% ✅

 

Lepszych wartości nawet nie mielibyśmy prawa oczekiwać.

Cokolwiek stanowi przyczynę tego, co obserwowaliśmy w ciągu ostatnich dwóch miesięcy – czy to przypadek, trening czy może większy spokój przy tarczy – niech oddziałuje jak najdłużej. O punktację martwić się raczej nie musimy, ale przy takiej grze na zamknięciach w praktyce nie da się nie osiągać dobrych wyników – przynajmniej na dłuższą metę.

Bez zapeszania: na razie Krzysztof Ratajski robi coś dobrze. Nie da się wykluczyć, że czeka nas całkiem ciekawy sezon…

 

Poprzedni wpis: 159? Biorę! Najlepsi i najgorsi “matematycy” sezonu 2024 [Tylko jedna statystyka #12]

Cała seria: Tylko jedna statystyka – wszystkie wpisy