Zmiany, zmiany, zmiany – ranking PDC po MŚ

Już po półfinałach MŚ było wiadomo, że jedynką rankingową zostanie Luke Humphries. Jego finałowy triumf tylko powiększył przewagę dzielącą go od pozostałych zawodników. Cool Hand Luke ma na swoim koncie 1.495.500 funtów i ma ponad 400.000 funtów przewagi nad 2. w klasyfikacji Michaelem van Gerwenem. Trzecie miejsce w rankingu zajmuje dotychczasowy lider – Michael Smith. To efekt utraty 200.000 funtów za MŚ sprzed 2 lat i nie nadrobienia tego uszczerbku dobrym wynikiem w tegorocznej edycji. Anglik zszedł z tronu po równym roku.

Humphries, van Gerwen i Smith to jedyni zawodnicy, którzy przekraczają w rankingu barierę 1.000.000 funtów zgromadzonych w turniejach rankingowych. Za ich plecami daleko z tyłu grupa pościgowa. W jej skład wchodzą zawodnicy, których dzieli różnica mieszcząca się w granicy 100.000 funtów. Czwarte miejsce dzierży Nathan Aspinall (637.500 i awans o dwie pozycje). Tuż za nim Gerwyn Price (637.250 i utrzymana lokata). Szóstą pozycję zajmuje półfinalista Rob Cross. Mistrzostwa dały mu pokaźny zastrzyk w postaci 100.000 funtów za najlepszą czwórkę i w konsekwencji awans o dwie pozycje (590.500). Siódme miejsce dla Danny’ego Nopperta (527.750), który nie przełamał niemocy w Ally Pally, ale dzięki równie przeciętnym startom w poprzednich edycjach mistrzostwach świata nie stracił za wiele.

Ósmą pozycję zajmuje największy spadkowicz z TOP10 – Peter Wright (511.250). Po dwóch latach stracił punkty za triumf w MŚ w 2022 roku, a nieudany występ w mistrzostwach A.D.2024 tylko pogłębił rankingowe kłopoty Szkota. Przypomnijmy, że przez ostatnie dwa miesiące Snakebite stracił łącznie 668.500 funtów. Rankingową dziesiątkę uzupełniają Jonny Clayton oraz Dave Chisnall.

W TOP30 największy spadek dotknął Jamesa Wade’a oraz Gary’ego Andersona. W wypadku Wade’a dwa ostatnie miesiące to zsumowany wynik na poziomie -75 tysięcy, co przełożyło się na stratę sześciu miejsc i zajmowane obecnie 19. miejsce w rankingu. Anderson plasuje się obecnie na 27. pozycji i wypadł z najlepszej „24”, która jest uprawniona do gry w nierankingowym Mastersie. O tym jak ważny jest udział w MŚ przekonał się Mervyn King. Z uwagi na brak udziału w czempionacie spadł on o 23 pozycje rankingowe i zajmuje obecnie 63. lokatę.

Powiedzieliśmy o największych spadkach, więc najwyższa pora powiedzieć o największych wzrostach. Tytuł darterskiego skoczka mistrzostw przypadł w udziale Luke’owi Littlerowi. The Nuke uzyskał “skromny” awans o 133 pozycje i w zestawieniu po mistrzostwach zajmuje 31. miejsce (202.500). Gdyby wygrał w finale, byłby “dziewiątką”, co zważywszy na jego wiek i fakt, że był to dopiero drugi rankingowy turniej, w którym zapunktował, cały czas robi ogromne wrażenie.

W rankingu skoczków drugie miejsce dla Jeffreya De Graafa (27.500). Awans o 65 pozycji i 99. pozycja rankingowa to efekt wywalczonej trzeciej rundy mistrzostw i braku bagażu w postaci odpadających punktów z poprzednich lat.

W tej prowizorycznej klasyfikacji trzecie miejsce dla francuskiego debiutanta – Thibault Tricole’a (21.000). Awans o 34 lokaty i miejsce nr 112 w Order of Merit.

Jak w rankingu plasują się Polacy? Krzysztof Ratajski utrzymał 24. miejsce (298.500), które było zagrożone przez nieobliczalnego Littlera. Daje mu to prawo do gry w turnieju Masters.

Drugi z Polaków – Radek Szagański zajmuje 68. miejsce z dorobkiem 74.000 funtów. Jego heroiczna walka o utrzymanie karty nie zakończyła się sukcesem i będzie musiał szukać szansy na kolejne dwa lata w PDC w Q-Schoolu. Dzięki startowej premii za udział w MŚ, awans o cztery pozycje w rankingu na 86.miejsce uzyskał Krzysztof Kciuk (40.000). Odnotować należy także uwzględnienie w rankingu Sebastiana Białeckiego, który z dorobkiem 2.500 funtów zajmuje odległe, 184. miejsce.

Trzeba jednak dodać, że Kciuk, Szagański i Białecki nie utrzymają dorobku rankingowego i niezależnie od wyników Q-Schoola ich wynik zostanie wymazany z rankingów wraz z startem nowego sezonu.

TOP 10 rankingu Order of Merit oraz miejsca Polaków

Michał Trybusz