Dwa wielkie występy! Pierwsi półfinaliści World Matchplay 2024

Dwa pierwsze mecze ćwierćfinałowe zostały rozegrane podczas czwartkowej sesji, a dwa kolejne zaplanowano na piątek. World Matchplay potrwa aż do niedzieli.

He’s still standing!

Pierwszy mecz, pomiędzy Jamesem Wade’em a Rossem Smithem, rozpoczął się nietypowo, bo od maksa starszego z Anglików. Poprzednio potrzebował do tego całego spotkania, tym razem udało mu się to odhaczyć już w pierwszej wizycie. Punktacją imponował zresztą nie tylko w pierwszej partii. Jego pech w tym, że trafił na rewelacyjnie grającego Smudgera, który w pierwszej sesji zanotował ponad 114-punktową średnią i prowadził 3:2 z przełamaniem.

Jak na taką grę nie był to jednak w pełni satysfakcjonujący rozmiar prowadzenia. Zwłaszcza że po przerwie formę utrzymał tylko jeden z graczy. The Machine nie tylko odrobił straty, ale też dołożył dwa legi przewagi, popisując się przy okazji kapitalnym zamknięciem na czerwonym środku. Było 2:3, niespodziewanie zrobiło się 6:4!

Mało kto mógł przewidywać, że Wade będzie imponował mocą punktową, ale tak, to się po prostu działo. Trafianie potrójnych wyglądało rewelacyjnie już wcześniej, ale w trzeciej fazie spotkania – od stanu 6:4 do 9:6 – jego średnia na punktacji wyniosła… prawie 120 punktów! Jakby tego było mało, rewelacyjna punktacja przykrywała problemy na podwójnych. Zupełne przeciwieństwo Wade’a, jakiego znamy!

W czwartej sesji były zwycięzca World Matchplay powiększył przewagę do wyniku 12:8. Średnie obu zawodników ustabilizowały się w okolicach 100 punktów, ale panowie dalej sprawiali wrażenie, jakby na ten konkretny mecz wymienili się umiejętnościami. Jeden był lepszy na podwójnych (ponad 40%), a drugi w maksach – z tym, że w kolejności odwrotnej od spodziewanej. W 20 legach zanotowano 16 perfekcyjnych wizyt, z czego 10 było autorstwa Wade’a.

Wydawało się, ze Smith zaczął wracać do gry. Dwukrotnie miał okazję, by zniwelować straty do dwóch legów, ale to okazywało się zadaniem niemożliwym do zrealizowania – zupełnie jakby trafiał na jakąś niewidzialną barierę. The Machine nie miał zamiaru czekać – dołożył jeszcze trzy maksy i zamknął spotkanie wynikiem 16:10. Od kolejnego triumfu w Matchplayu – po 17 latach przerwy – dzielą go już tylko dwa mecze!

Udany rewanż

O ile pierwszy pojedynek był raczej jednostronny (przynajmniej od pierwszej przerwy), tak drugi – jak się wydawało – mógł skończyć się jeszcze szybciej. Luke Humphries fenomenalnie wszedł w starcie ze zwycięzcą UK Open – Dimitrim van den Berghiem. Po pierwszych trzech legach zdystansował rywala na blisko 25 punktów na średniej, a przez chwilę grał nawet na poziomie 116. Tej passy nie potrafił jednak utrzymać, a do gry wreszcie wszedł Belg, który zgarnął dwie następne partie. Tym samym skutecznie zminimalizował straty i doprowadził do wyniku 2:3.

Bynajmniej nie było to jego ostatnie słowo. Po powrocie na scenę nie tylko odrobił przełamanie, ale też wyszedł na prowadzenie. Pod względem statystyk to Anglik cały czas był z przodu, ale nie potrafił tego przełożyć na wynik. Nieco brakowało timingu, na skutek czego na drugą przerwę panowie schodzili z wynikiem 5:5.

Chwilę później znów wydawało się, że Cool Hand Luke odskoczy rywalowi na dobre – wygrał dwa legi po przerwie i mógł wyjść na trzypunktowe prowadzenie, ale raz jeszcze nie potrafił tego udokumentować. Dimi z kolei robił to, co tego dnia potrafił najlepiej – wykorzystywał pojawiające się okazje.

Trzy legi przewagi wreszcie stały się faktem przy stanie 11:8 dla Humphriesa, ale przy okazji ostatniej przerwy w meczu znów mógł odczuwać pewien niedosyt. Belg zdołał go odłamać, korzystając z powolnego finiszu rywala i pomyłki na podwójnej. I znów przewaga stopniała do dwóch partii.

W końcówce wciąż się działo, ale już nie z uwagi na to, co wpadało w tarczę. Łatwo o wrażenie, że przy rezultacie 10:11 Dreammaker zaczął swoje “gierki” – zaczęła się wolna gra i nietypowe celebracje. Humphries wyczuł pismo nosem i po zgarnięciu dwunastej partii pozwolił sobie… sparodiować rywala.

Sytuacja skończyła się “żółwikiem” i uśmiechem z obu stron, ale do śmiechu było tak naprawdę tylko jednemu zawodnikowi. Tego dnia Anglik nie oddał już żadnego lega i – podobnie jak Wade – wygrał 16:10, a po drodze popisał się zamknięciem ze 164 punktów. Powtórki z finału UK Open nie było.

World Matchplay 2024 – dzień 6. (ćwierćfinały)

Ross Smith (99,87) 10:16 James Wade (100,30)

 Luke Humphries (101,21) 16:10  Dimitri van den Bergh (95,64)

Tomek Przyborowski