PDC
Ile tytułów wygrał van Gerwen? To zależy. Dziwna sprawa turnieju sprzed dwóch dekad
Michael van Gerwen wygrał tyle tytułów, że dziś niełatwo zliczyć je wszystkie. Pod tym względem przebija go jedynie Phil Taylor – zarówno z uwagi na pojemność gabloty, jak i czasy, w których ją uzupełniał. Historycznej analizy nie ułatwia PDC: z profilu Holendra na oficjalnej stronie federacji zniknęło jedno z trofeów. Ale… dlaczego?
Sprawa jest następująca: jeśli wejdziemy na oficjalny profil Holendra w serwisie PDC.TV, dowiemy się, że wygrał on dokładnie 158 turniejów tej federacji. To znaczy, w momencie publikacji tekstu widnieje informacja, że 157, ale to skutek braku aktualizacji profilu o wygrany niedawno European Tour w Monachium. Liczba 158 pokrywa się zresztą z zapowiedzią Johna McDonalda: jeśli włączymy walk-on Holendra z finału ostatnich mistrzostw świata, usłyszymy informację, że to zwycięzca 157 turniejów. Gdy doliczymy Monachium, wyjdzie magiczna liczba 158.
Profil Michaela van Gerwena w serwisie PDC.TV z 30 kwietnia 2025.
Jeśli zaś przescrollujemy stronę nieco niżej i rozwiniemy podaną przez PDC listę trofeów Mighty Mike’a, na samym końcu – za wszelkimi podłogówkami i European Tourami – znajdziemy niepozornie wyglądający turniej: Open Holland 2006. To w tym miejscu zaczynają się schody.
Profil Michaela van Gerwena w serwisie PDC.TV z 30 kwietnia 2025.
Zacznijmy jednak od początku: na razie wszystko się zgadza, bo taka impreza rzeczywiście odbyła się pod koniec kwietnia 2006 roku w holenderskim Schiedam w ramach raczkującego jeszcze ProTouru, choć nie była częścią cyklu Players Championship. Za pulę nagród w wysokości niespełna 18 tysięcy funtów odpowiadała firma Holland Casino – państwowa instytucja z prawnym monopolem w dziedzinie hazardu.
16-letni MvG pokonał w finale Colina Osborne’a. Turniej może i niepozorny, ale zdarzenie wręcz historyczne, bo otwierające gablotę van Gerwena w PDC. Nic dziwnego – w tamtym momencie był on przecież członkiem BDO. Wówczas turnieje PDC tej rangi przeznaczone były niemal wyłącznie dla graczy, którzy podpisali umowę z PDPA (co miało odciągać ich od gry u konkurencji). Był jednak wyjątek: do rywalizacji dopuszczano często mieszkańców kraju, w którym odbywał się event, niezależnie od członkostwa w PDPA czy jego braku. Jako że grano w Holandii, van Gerwen spróbował swoich sił. Jak się okazało – słusznie.
Gdzie zatem leży problem? Otóż: w profilu van Gerwena na oficjalnej stronie PDC widnieje wyłącznie triumf z 2006 roku, choć… nie było to jego jedyne zwycięstwo odniesione w Schiedam. Potwierdzają to oficjalne źródła. W 2007 roku – już jako gracz PDC – obronił tytuł, ponownie pokonując Colina Osborne’a. W archiwum dostępna jest nawet relacja z tego turnieju, a kalendarz na sezon 2007 wprost zapowiada Open Holland jako imprezę ProTouru.
Skoro turniej był, to dlaczego go nie ma? Można dociekać. Być może chodzi o obniżoną rangę zawodów. W przeciwieństwie do poprzedniczki, edycja z 2007 roku była bowiem nierankingowa. Z relacji PDC oraz zewnętrznych baz danych wynika też, że do gry przystąpiło znacznie mniej zawodników, a sam artykuł na stronie opisuje zwycięstwo MvG jedynie jako “rozgrzewkę” przed turniejem Players Championship, zaplanowanym na kolejny dzień. Niemniej – nierankingowych turniejów wliczanych do gablot darterów były przecież setki, więc i to do końca nie wyjaśnia sprawy.
Refleksja po dwóch dekadach
Pewne pozostaje natomiast jedno: nie jest to niedopatrzenie, lecz świadoma decyzja PDC. Bo najdziwniejszy w tej sprawie jest fakt, że jeszcze chwilę temu – w połowie marca – drugie zwycięstwo w Schiedam widniało w profilu van Gerwena. Ba! Widniało tam przez lata, a jak wskazuje Wayback Machine – zapewne od początku istnienia tej sekcji w 2017 roku. Po 18 latach ktoś jednak pochylił się nad tym triumfem i uznał, że nie będzie się liczył. Słusznie czy nie: Holender chyba komuś podpadł…
Profil Michaela van Gerwena w serwisie PDC.TV z 19 marca 2025. Źródło: Wayback Machine
Kwestia zawartości gabloty pozostaje zatem nierozstrzygnięta. Jeśli się uprzeć, za poprawne uznać można dwie odpowiedzi: i 158, i 159.
Z kolei sam turniej, choć odegrał zaskakująco dużą rolę, nie przetrwał zbyt długo. W 2008 roku trofeum zgarnął Matt Clark, choć pula nagród zmalała o niemal połowę względem peaku. W 2009 impreza wypadła z kalendarza PDC, przechodząc pod szyld BDO. Była to też ostatnia, dziesiąta edycja – Mareno Michels do dziś czeka na możliwość obrony tytułu.
