Nowa szansa, ten sam skład. Polska – RPA: wyzwanie nie do zbagatelizowania

Dlaczego poprzednia edycja była “umiarkowanie udana”? Cóż, jakkolwiek by na to nie spojrzeć, Polacy wygrali dwa mecze i wyszli z grupy. A że w 1/8 finału nie pokonali Szkotów? Zdarza się. Z Wrightem i Andersonem przegrywali już nie tacy. Inna sprawa, że w żadnym z trzech spotkań poprzedniej edycji – ani z Norwegami, ani z Węgrami, ani w końcu ze Szkotami – nie było się czym pozachwycać. Słabszych rywali udało się zdystansować, lepsi okazali się za mocni. Sama gra była z kolei przeciętna.

Dlaczego RPA – pierwszy rywal w tej edycji World Cupu – pozostaje niewiadomą? Wystarczy spojrzeć, co mówią ludzie, którzy zawodowo zajmują się przepowiadaniem darterskiej przyszłości. Jeśli ufać bukmacherom, niespecjalnie jest się czym nakręcać – Polacy to na tyle wyraźny faworyt, że gdyby rozegrać dziewięć takich meczów, pewnie wygraliby osiem. I to nawet mimo faktu, że gra się tylko do czterech wygranych legów. Zdaniem bukmacherów brak zwycięstwa Polski byłby dużą niespodzianką – tak jak dużą niespodzianką byłoby, gdyby Real Madryt nie wygrał u siebie z Sheriffem Tyraspol (choć to się akurat kiedyś wydarzyło).

Z drugiej strony jest źródło alternatywne, choć wydaje się, że bardziej wyspecjalizowane. Analitycy Darts Orakel – drogą symulacji i analizy historycznych danych meczowych – wyliczyli, że szanse Polski na wyjście z grupy to “jedynie” 59%. Prawdopodobieństwo, że to jednak RPA awansuje do play-offów, wynosi zaś nieco ponad 30%. Szanse Norwegów – drużyny numer trzy – są skromne. Wniosek? Być może nie tacy Afrykanie słabi, jak ich malują.

Petersen ma zbyt dużo nie zepsuć

Gdy pięć lat temu Polacy pokonali RPA 5:0, Devon Petersen miał straszyć mocą na punktacji. Jak łatwo się domyślić – za bardzo nie postraszył. Przez pięć lat trochę zdążyło się jednak pozmieniać – tym razem jest on tym, o którego kibice z Południowej Afryki drżą w pierwszej kolejności.

Skrót: Polska – RPA, WCoD 2020

Źródło: PDC

Do edycji z 2020 roku Devon podchodził jako najlepszy na świecie specjalista od rzucania maksów. Dwa tygodnie wcześniej wygrał turniej European Touru i ograł parę potężnych nazwisk – choćby Price’a, Crossa czy Claytona. Forma nie utrzymała się długo – stracił kartę i już nie zdołał jej odzyskać. To bolesny zjazd. Na tyle bolesny, że w ostatnich mistrzostwach świata nie zagrał, bo przegrał w fazie last 64 afrykańskiego kwalifikatora. Jego pogromca – Jefferson Muriithi – Gerwynem Price’em nie jest, ale że sam Petersen zagrał ten mecz na średniej 59, to Muriithi z okazji skorzystał.

I tak to się na razie toczy. Devon nie składa broni. Próbował sił w Q-Schoolu, lecz nie zdołał przejść pierwszej fazy. Bardziej zaskakuje, że po dziś dzień nie wygrał ani jednego turnieju w ramach African Continental Touru – najbardziej prestiżowego cyklu darterskiego na Czarnym Lądzie. W jednym z tegorocznych finałów powstrzymał go Stefan Vermaak. Sam poziom The African Warriora nie jest jednak na tyle wysoki, by brak tego tytułu był czymś niewytłumaczalnym – przy jego nazwisku regularnie pojawia się średnia z siódemką z przodu. Taka gra wystarczyła natomiast, by zdobyć miejsce w World Cupie – w finale wewnętrznych kwalifikacji pokonał 8:7 Carla Gabriela.

Z drugiej strony – u Petersena nadal pojawiają się przebłyski dawnej formy. Wszak jeszcze w grudniu zgarnął 25 tysięcy funtów za zwycięstwo w ADC Global Championship – czymś, co w dużym uproszczeniu można nazwać amatorskimi mistrzostwami świata. W Live Lounge w Portsmouth zostawił w tyle choćby Darryla Pilgrima, Adama Lipscombe’a czy Marvina van Velzena. Może nie są to nazwiska z pierwszej ligi, ale na pewno bardzo solidne marki. Nie bez powodu każdy z nich posiada kartę PDC.

I to jest, chyba, największa broń reprezentacji RPA. Petersen wcale nie będzie “jedynką” w tej kadrze – to nie on ma ciągnąć zespół do przodu. Ale czy nie stać go na rozegranie trzech, czterech lub pięciu mocnych legów? Coś takiego zdecydowanie może się wydarzyć – nawet w 2025 roku.

Nijman miał kłopoty

Trzon południowoafrykańskiej ekipy ma w tym roku stanowić Cameron Carolissen. Gdy po raz ostatni zmierzył się z Petersenem, skończyło się wynikiem 7:2. Nie jest to jednak jedyne osiągnięcie, na które Carolissen zapracował sobie w poprzednich miesiącach.

W World Cupie zadebiutował rok temu w parze z Johanem Geldenhuysem. Zwycięstwo nad Szwajcarią, porażka z Irlandią Północną – panowie zagrali mniej więcej tak, jak można się było spodziewać. Ciekawsze rzeczy działy się za kulisami występu Carolissena. Na miesiąc przed wylotem do Frankfurtu został werbalnie zaatakowany przez Grahama Starka – prezesa południowoafrykańskiej federacji darta. Poszło o semantykę: jego zdaniem Carolissen nie miał prawa nazywać się “reprezentantem kraju”, ponieważ turniej we Frankfurcie jest niezależny od WDF, z którą związana jest tamtejsza federacja. Odpowiedzi na te zarzuty udzielił Petersen, nazywając środowisko Starka “ograniczonym umysłowo”.

Na Carolissena raczej to nie wpłynęło. Wygrał parę tytułów na własnym podwórku i pomyślnie przeszedł przez legendarne już afrykańskie kwalifikacje do mistrzostw świata 2025, pokonując w deciderze Petera Wachiuriego. Tym samym złamał serca lokalnej, kenijskiej publiczności, która – wyposażona w wuwuzele – śledziła zmagania aż do późnej nocy.

Do Alexandra Palace Carolissen przybył, mając na koncie bilans 1-1. Albo 0-1. Zależy, jak na to spojrzeć. Debiut zaliczył bowiem już w edycji z numerem 2021, ale jego pierwszy mecz się nie odbył – wygrał walkowerem, po tym jak Martijn Kleermaker złapał koronawirusa. Później – przeciwko Danny’emu Noppertowi – zdołał ugrać seta.

Dalsza historia w Ally Pally też związana jest z Holendrem. Gdy w poprzednich mistrzostwach świata trafił na Wessela Nijmana, nikt nie dawał mu szans. “Nikt” w sensie dosłownym. Kursy bukmacherskie na zwycięstwo Holendra – jednej z największych rewelacji tamtego sezonu – były zróżnicowane: jedni bukmacherzy oferowali kurs 1.01, inni pokusili się o 1.02. Koniec końców doszło jednak do tego, że reprezentant RPA odrobił straty ze stanu 0:2, wykręcił 96-punktową średnią i dotarł aż do decidera ostatniego seta, gdzie nie zdołał utrzymać własnego licznika. Thriller pełną gębą.

Czy po takim meczu możemy z pełnym przekonaniem stwierdzić, że Carolissen nie zagra przeciwko Polakom trzech, czterech lub pięciu mocnych legów? Coś takiego zdecydowanie może się wydarzyć – zwłaszcza w 2025 roku.

Faworytami nadal są Polacy

Niemniej – celem biało-czerwonych pozostaje zwycięstwo, jak na dwóch posiadaczy kart PDC przystało. Sześć ostatnich edycji zakończyło się awansem do drugiej rundy, więc ciężko byłoby zakładać, że w piątek wieczorem Polacy nie wezmą udziału w losowaniu par 1/8 finału.

I Ratajski, i Szagański ostatnie mecze na gruncie PDC rozegrali ponad miesiąc temu. Chciałoby się napisać coś mądrego, ale zwłaszcza w przypadku lidera polskiej ekipy byłoby to bezcelowe. Polski Orzeł najpierw skończył siedem podłogówek z zerowym dorobkiem, by w kolejnej wygrać siedem meczów (tym samym dołożył do gabloty 11. zawodowy tytuł). Inna sprawa, że w tym momencie notuje passę trzech porażek z rzędu. Nic nie wiemy. Na papierze Ratajski to klasowy zawodnik, który w obu meczach grupowych powinien przewyższać każdego z graczy obecnych na scenie. A jak będzie, to już czas pokaże.

W przypadku Szagańskiego możemy mówić o nieco większej stabilizacji. Co ciekawe, dwaj nasi reprezentanci całkiem niedawno zmierzyli się w meczu bezpośrednim – Radek wygrał 6:4 podczas kwalifikacji do ET7. Sęk w tym, że wcześniej te zwycięstwa zbyt często się nie pojawiały, a “stabilizacja” to w tym kontekście tylko taki eufemizm. Od końca lutego do początku maja Szagański zanotował okienko, w którym rozegrał 17 spotkań – z nich wszystkich wygrał zaledwie jedno.

Dla Radka to prawdopodobnie ostatnia edycja World Cupu aż do co najmniej 2027 roku. Sebastian Białecki – dla odmiany – notuje bardzo udany sezon i jak na razie kwalifikuje się do mistrzostw świata za sprawą rankingu ProTour (choć kryteriów kwalifikacji nadal nie znamy). Różnica między Białeckim i Szagańskim to już tylko 10 tysięcy funtów w głównym rankingu. Czy to oznacza, że byłoby lepiej, gdyby we Frankfurcie grał Białecki? Łatwo o argumenty “za”, ale jest też jeden argument “przeciw” – w gruncie rzeczy obaj grają na bardzo podobnym poziomie. Różnica polega na tym, że jeden wygrywa, a drugi nie. Ale czy to znalazłoby odzwierciedlenie w specyficznej, deblowej rywalizacji? Tego i tak nigdy się nie dowiemy.

Statystyki: w porównaniu z RPA, suche liczby wskazują na ogromną przewagę Polaków, ale warto wziąć na nie poprawkę. To, z kim się gra, nie pozostaje bez wpływu na średnie. Ratajski i Szagański rywalizują z najlepszymi na świecie, Petersen i Carolissen – z najlepszymi w Afryce. A i to, tak naprawdę, nie zawsze.

Nie zmienia to jednak faktu, że w grę wchodzi tylko zwycięstwo.

Polska – RPA: ost. 12 miesięcy

	Polska	RPA
Średnia	91,99 ✅	79,10
Średnia: pierwsze 9	99,40 ✅	89,31
% CO – do zamknięcia jedną lotką	75,6% ✅	62,7%
% CO – do zamknięcia dwiema lotkami	48,8% ✅	38,5%
% CO – do zamknięcia trzema lotkami	10,2% ✅	4,8%
Średnia wizyt 171+ na lega	0,19 ✅	0,16
Największe sukcesy (ost. 12 mies.)	Ratajski: PC15 (zwycięstwo) ✅	——
Występy w WCoD (przed 2025)	Ratajski: 11, Szagański: 1 ✅	Petersen: 11, Carolissen: 1 ✅
Najlepszy wynik w WCoD	Ratajski, Szagański: 1/8 finału	Petersen: ćwierćfinał, Carolissen: grupa ✅

Źródło danych: Darts Orakel. Wartości liczbowe są średnią wyciągniętą ze statystyk obu graczy w drużynie.

Oferta na World Cup of Darts dostępna jest u naszego partnera – SUPERBET. Przypominamy, że każda rejestracja przez link https://lp.superbet.pl/lp/lnd34?bonus=LNDART z kodem LNDART oraz minimalną wpłatą 50 zł wspiera naszą działalność.

Superbet to legalny bukmacher. Gra u nielegalnych podlega karze. Hazard może uzależniać. 18+.

World Cup of Darts 2025 – faza grupowa

 (9) Polska -:-  RPA

Lokalizacja: Eissporthalle, Frankfurt (Niemcy)

Format: do czterech wygranych legów

Początek meczu: 12.06 (czwartek), ok. 21:30

Kolejny rywal:  Norwegia (dla obu zespołów)

Transmisja: Viaplay (polski komentarz), PDC.TV (angielski komentarz)

Stawka: dwa punkty w fazie grupowej

Tomek Przyborowski