PDC
Skuteczność z pogranicza absurdu. Jak Taylor zdominował początki mistrzostw Europy?
Niezależnie od tego, kogo uważa się za najlepszego dartera w historii, istnieją takie serie, których powtórzenie wydaje się niemożliwe w obecnych realiach. Jednym z takich wyczynów jest genialna passa Phila Taylora z czterech pierwszych edycji mistrzostw Europy.
Inauguracja mistrzostw Europy miała miejsce w 2008 roku. Zarówno ta edycja, jak i trzy kolejne, zasłużenie padły łupem Phila Taylora, w tamtym okresie absolutnego numeru jeden światowego darta. I choć od jego ostatniego triumfu w tym turnieju minęło już 12 lat, to wciąż pozostaje on jednym z dwóch najbardziej utytułowanych graczy w historii tych rozgrywek.
Niekwestionowaną dominację Anglika w mistrzostwach Europy najlepiej oddają same statystyki z tamtego okresu. W dwudziestu meczach rozegranych w latach 2008 – 2011, Taylor tylko raz zagrał na średniej niższej niż 100 punktów. W tym czasie najgorsza turniejowa średnia Taylora w mistrzostwach Europy wyniosła… 104,29! Poziom wyraźnie przebijający obecne standardy, żeby o najlepszym wyniku – 111,54 – zaledwie tylko wspomnieć.
Przez ten czas The Power wygrał 70% legów, tylko w jednym meczu pozwalając rywalowi zbliżyć się na niebezpieczny dystans. W 2010 roku o krok od pokonania Taylora był Terry Jenkins, ale i on w deciderze musiał uznać wyższość 16-krotnego mistrza świata.
Phil Taylor na mistrzostwach Europy (2008 – 2011)
| Średnia | Wynik | Rywal | Rok | Faza |
|---|---|---|---|---|
| 105,98 | 5 – 1 | 🇮🇪 Jacko Barry | 2008 | 1. runda |
| 113,92 | 9 – 3 | 🏴 Mervyn King | 2008 | 1/8 finału |
| 103,27 | 9 – 5 | 🏴 Mark Walsh | 2008 | Ćwierćfinał |
| 113,33 | 11 – 7 | 🏴 Robert Thornton | 2008 | Półfinał |
| 104,35 | 11 – 5 | 🏴 Adrian Lewis | 2008 | Finał 🏆 |
| 111,03 | 6 – 2 | 🇳🇱 Toon Greebe | 2009 | 1. runda |
| 110,88 | 9 – 0 | 🏴 Robert Thornton | 2009 | 1/8 finału |
| 118,14 | 10 – 3 | 🏴 Gary Anderson | 2009 | Ćwierćfinał |
| 109,36 | 11 – 3 | 🇳🇱 Jelle Klaasen | 2009 | Półfinał |
| 109,35 | 11 – 3 | 🏴 Steve Beaton | 2009 | Finał 🏆 |
| 101,27 | 6 – 2 | 🇳🇱 Co Stompé | 2010 | 1. runda |
| 106,16 | 10 – 5 | 🏴 Andy Smith | 2010 | 1/8 finału |
| 103,33 | 10 – 4 | 🏴 Mark Walsh | 2010 | Ćwierćfinał |
| 105,37 | 11 – 10 | 🏴 Terry Jenkins | 2010 | Półfinał |
| 105,74 | 11 – 1 | 🏴 Wayne Jones | 2010 | Finał 🏆 |
| 107,83 | 6 – 3 | 🇬🇷 John Michael | 2011 | 1. runda |
| 102,47 | 10 – 3 | 🏴 Mervyn King | 2011 | 1/8 finału |
| 102,36 | 10 – 7 | 🇦🇺 Paul Nicholson | 2011 | Ćwierćfinał |
| 99,52 | 11 – 4 | 🇦🇺 Simon Whitlock | 2011 | Półfinał |
| 109,29 | 11 – 8 | 🏴 Adrian Lewis | 2011 | Finał 🏆 |
Na szczęście dla całej reszty stawki, w 2012 roku hegemonia Phila Taylora została zakończona. Wyczynu tego dokonał Brendan Dolan, przerywając passę 22 kolejnych zwycięstw Anglika na mistrzostwach Europy.
W kolejnych latach Taylor nie był już w stanie ponownie sięgnąć po trofeum, przegrywając m.in. z Ronnym Huybrechtsem, Stephenem Buntingiem czy Adrianem Lewisem.
