Kto najczęściej wygrywa bulla?

Na początek przypomnienie. O tym, który z zawodników rozpocznie pierwszego lega meczu (a co za tym idzie – kto będzie miał przewagę w potencjalnym deciderze), decyduje procedura w postaci rzutu do bulla. Rywalizacja odbywa się albo za kulisami, albo bezpośrednio przed startem spotkania – w zależności od tego, czy mowa o meczu na scenie, czy na podłodze.

Zawodnicy rzucają do czerwonego środka, przy czym w PDC rozpatruje się jedynie trzy opcje: można trafić w czerwony środek, w zielony środek lub zupełnie poza środek. Jeśli dwaj gracze osiągną ten sam wynik, powtarzają rzuty aż do momentu, w którym nie będzie remisu.

 

Parę uwag

Odpowiedź na pytanie, któremu zawodnikowi wychodzi to najlepiej, będzie nieco niejednoznaczna. Są dwa problemy.

Pierwszy: najlepsi gracze nader często grają z innymi najlepszymi graczami, więc siłą rzeczy także w pojedynkach o bulla będą bardziej wystawieni na porażki. Problem numer dwa: meczów w sezonie nie ma aż tyle, by zapewnić każdemu idealną próbkę. Wprawdzie można sprawdzić dane z dłuższego okresu (na przykład z kilku sezonów), ale wtedy tracą one na aktualności.

Zestawienia będą zatem bardziej ciekawostką niż idealnym odzwierciedleniem mocy każdego gracza w rzutach do środka tarczy. Żeby jednak mieć szerszy obraz, sprawdzimy zarówno dane tylko z tego sezonu, jak i z trzech ostatnich sezonów łącznie.

 

Niespodziewany zwycięzca

Biorąc pod uwagę sezon 2025, najwyższą skuteczność w pojedynkach o prawo rozpoczynania meczów notował Ryan Meikle – wygrał 66% takich pojedynków. Tuż za nim znalazł się Mario Vandenbogaerde (63,3%), a dopiero na trzecim miejscu wylądował gracz ze światowej czołówki – Luke Littler (60,9%).

Najlepszym z Polaków nieoczekiwanie okazał się Tytus Kanik (51,5% skuteczności). Wynik in plus notuje również Krzysztof Ratajski (51,4%). Sebastian Białecki (47,7%) i Radek Szagański (40,5%) mają do nich wyraźną stratę. Szagański to pod względem procentu zwycięstw jeden z najsłabszych graczy w tourze.

Wśród zawodników z minimum 55 meczami wyraźnie odstają George Killington (28,8%) oraz Benjamin Reus (27,0%).

 

% wygranych pojedynków o bulla (sezon 2025)

(główny tour, gracze z minimum 55 meczami)

Poz.	Zawodnik	% wygranych	Mecze
1	Ryan Meikle	66,0%	97
2	Mario Vandenbogaerde	63,3%	109
3	Luke Littler	60,9%	161
4	Wessel Nijman	60,8%	181
5	Adam Paxton	60,6%	71
6	Josh Rock	60,0%	140
7	Andrew Gilding	58,2%	110
8	Chris Landman	58,1%	86
9	Maik Kuivenhoven	57,9%	95
10	Mickey Mansell	57,1%	112
11	Cameron Menzies	56,9%	114
12	Alan Soutar	56,6%	113
13	Chris Dobey	56,6%	168
14	Mike de Decker	56,4%	126
15	Gian van Veen	56,3%	174
——	————	———	——
34	Gerwyn Price	53,3%	180
47	James Wade	51,9%	133
48	Rob Cross	51,7%	118
49	Tytus Kanik	51,5%	68
50	Krzysztof Ratajski	51,4%	146
53	Gary Anderson	51,0%	100
63	Nathan Aspinall	50,0%	146
70	Jonny Clayton	49,6%	139
80	Luke Humphries	48,0%	150
82	Sebastian Białecki	47,7%	107
84	Pero Ljubić	47,4%	57
88	Ross Smith	47,2%	163
89	Stephen Bunting	47,1%	170
90	Michael van Gerwen	47,0%	100
——	————	———	——
116	Jitse van der Wal	40,5%	79
117	Radek Szagański	40,5%	84
118	Raymond van Barneveld	40,4%	114
119	Matt Campbell	40,2%	87
120	Florian Hempel	39,1%	69
121	Marvin van Velzen	39,0%	77
122	Jelle Klaasen	38,3%	81
123	William Borland	36,2%	58
124	George Killington	28,8%	66
125	Benjamin Reus	27,0%	63

 

Większa próbka

Ranking przyjął znacznie bardziej oczekiwany kształt po dorzuceniu do bazy także sezonów 2024 i 2023. Najlepszym graczem okazał się Gian van Veen (58,1% zwycięstw). Luke Littler (57,8%) znalazł się tuż za nim, a podium skompletował Chris Dobey (57,5%).

Tylko dwaj reprezentanci Polski rozegrali w tym okresie minimum 125 meczów, które przyjęto za minimalny próg. Krzysztof Ratajski wygrał 51,5% pojedynków, Radek Szagański – 45,2%.

 

% wygranych pojedynków o bulla (sezony 2023-2025)

(główny tour, gracze z minimum 125 meczami)

Poz.	Zawodnik	% wygranych	Mecze
1	Gian van Veen	58,1%	439
2	Luke Littler	57,8%	365
3	Chris Dobey	57,5%	456
4	Josh Rock	56,6%	401
5	Andrew Gilding	56,5%	361
6	Wessel Nijman	56,4%	319
7	Alan Soutar	56,4%	298
8	Berry van Peer	55,9%	195
9	Mickey Mansell	55,2%	306
10	Ryan Meikle	55,2%	270
11	Ricky Evans	55,0%	300
12	Rob Cross	54,9%	412
13	Jeffrey de Zwaan	54,7%	170
14	Gerwyn Price	54,6%	484
15	Mike de Decker	54,6%	396
——	————	———	——
21	Gary Anderson	53,9%	330
39	James Wade	52,1%	403
42	Stephen Bunting	51,9%	499
46	Jonny Clayton	51,7%	435
49	Krzysztof Ratajski	51,5%	369
68	Luke Humphries	49,9%	497
69	Nathan Aspinall	49,7%	378
83	Ross Smith	48,4%	450
90	Michael van Gerwen	47,9%	409
108	Peter Wright	45,7%	337
——	————	———	——
110	Radek Szagański	45,2%	252
111	Darren Beveridge	45,2%	177
112	Rhys Griffin	44,9%	147
113	Josh Payne	44,9%	136
114	Matt Campbell	44,6%	258
115	Jeffrey Sparidaans	44,4%	178
116	Rowby-John Rodriguez	44,3%	158
117	Jules van Dongen	44,2%	154
118	Owen Bates	42,9%	217
119	Adam Warner	41,7%	204
120	Keegan Brown	40,5%	148
121	Rusty-Jake Rodriguez	40,2%	132
122	Jitse van der Wal	39,0%	159
123	Benjamin Reus	38,1%	126
124	George Killington	36,4%	225
125	Adam Gawlas	34,3%	140

 

Rozpoczynanie powaga zwłaszcza w deciderach. Choć w mistrzostwach świata dochodzi do nich rzadko, lepiej być gotowym. W tym roku jednak – inaczej niż w poprzednim – w pierwszej rundzie, przy stanie 2:2 w decydującym secie, jeszcze nie zostanie rozegrany decydujący leg, lecz dojdzie do gry na przewagi.